พระอาจารย์อ๊อด ยกพล วัดหนองดง

สู่โลกฆราวาส
เมื่อพระอาจารย์ยกพล เข้ามาครองวัดหนองดง จ.ชัยภูมิ ท่านได้พัฒนาวัดและสร้างปูชนียสถาน ต่างๆ ภายในวัดมากมายไม่ว่าจะเป็นกุฏิพระ หอระฆัง แท้งค์น้ำ ศาลาสวดอภิธรรม เมรุ ปรับปรุงและพัฒนาวัดหนองดง ตลอดเวลาที่ท่านจำวัดอยู่ ซึ่งตลอดช่วงเวลานั้นได้มีพระสงฆ์และฆราวาส ต่างมาขอศึกษาเล่าเรียนวิชากับท่าน ซึ่งทำให้พระอาจารย์ท่านมีลูกศิษย์ลูกหามากมาย ที่เมื่อได้ศึกษาวิทยาคมกับท่านแล้วต่างไปครองวัดเพื่อเผยแผ่พระพุทธศาสนา รวมถึงฤาษี และอาจารย์ฆราวาสอีกหลายท่าน
เมื่อประมาณปี 2552 พระอาจารย์ยกพลได้เข้าป่าเพื่อฝึกจิต หลังจากผ่านงานไหว้ครูได้ไม่นานนัก ท่านเข้าไปอยู่ในป่าแถบจังหวัดเพชรบูรณ์ ซึ่งจากการออกธุดงค์ครั้งนี้เองทำให้ชีวิตของท่านเปลี่ยนไป โดยที่ท่านเองก็ไม่เคยคาดคิดมาก่อน ท่านได้ป่วยเป็นโรคไข้มาลาเรีย ทำให้ล้มป่วยลง ขณะที่ท่านธุดงค์อยู่ในป่า ซึ่งขณะนั้นลูกศิษย์ที่ขอติดตามอาจารย์ไปด้วยได้แวะกลับบ้านไปเยี่ยมโยมแม่ที่บ้านเพราะอาศัยอยู่แถวนั้น และเมื่อลูกศิษย์ของอาจารย์ท่านกลับมาก็พบว่าอาจารย์ท่านป่วยหนัก จึงรีบแจ้งให้ชาวบ้านที่อยู่ใกล้ๆ บริเวณนั้นช่วยนำอาจารย์ไปโรงพยาบาล และได้แจ้งให้โยมพ่อและโยมแม่ของอาจารย์ท่านทราบ
เมื่อโยมแม่ของอาจารย์ท่านทราบเรื่องก็รีบเดินทางเพื่อมาเยี่ยมพระอาจารย์ ที่ขณะนั้นอาการหนักมาก ทำให้โยมแม่ได้พูดออกมาด้วยความรักลูกว่า “อาจารย์อ๊อด เจ็บมากไหม นี่โยมแม่นะ (ขณะนั้นอาจารย์ได้ยินเสียงโยมแม่พูดตลอดแต่ไม่สามารถตอบคำถามโยมแม่ได้) และโยมแม่ท่านก็พูดต่อไปว่า อาจารย์จะรีบด่วนทิ้งไปไม่ได้นะ เพราะยังไม่ทดแทนโยมแม่เลย อาจารย์ช่วยแต่คนอื่น แต่ยังไม่เคยแทนคุณแม่เลยนะ”  ซึ่งตอนนั้นเมื่ออาจารย์ได้ยินและคิดที่อยากปลงสังขารตัวเอง กลับมาคิดว่า ตั้งแต่ตัวเองบวชมาตั้งแต่เป็นเณร มาจนถึงเป็นพระยังไม่เคยทดแทนบุญคุณเลย จะรีบมาละสังขารตอนนี้ได้ไง อาจารย์ท่านเลยอธิฐานต่อครูบาอาจารย์และพญายมราชว่า ท่านขอเวลาให้ท่านได้สร้างกุศลกับโยมพ่อ โยมแม่ ซึ่งถือเป็นพระอรหันต์ของลูก และถือว่าเป็นหน้าที่ที่ท่านควรกระทำและยังบกพร่องเรื่องนี้อยู่
เมื่ออธิฐานจบท่านก็รู้สึกปวดหัวอย่างแรงและเจ็บตามเนื้อตามตัว ท่านจึงรู้ว่าจิตของท่านกลับเข้าร่างเหมือนเดิมแล้ว ซึ่งตอนนั้นท่านรู้สึกว่าน้ำตาของท่านได้ไหลออกมา เพราะท่านรู้สึกดีใจที่จะได้มีโอกาสทดแทนคุณของบิดา มารดา และก็อธิฐานขอบคุณครูบาอาจารย์และท่านยมราชท่าน และอาการของอาจารย์ก็หายได้อย่างรวดเร็ว และได้ออกจากโรงพยาบาล จากนั้นเมื่อท่านพอรู้สึกแข็งแรงขึ้น ท่านจึงได้เดินทางมาพบหลวงปู่มาซึ่งเป็นพระอาจารย์ของพระอาจารย์ยกพล ซึ่งขณะนั้นหลวงปู่ท่านอายุได้ 98-99 ปี ได้ และเมื่ออาจารย์ท่านเดินเข้าไปหาหลวงปู่ท่าน หลวงปู่ก็บอกพูดก่อนที่อาจารย์อ๊อดท่านจะได้กล่าวอะไร ขณะที่ท่านอาจารย์ได้กราบหลวงปู่เสร็จ หลวงปู่ก็พูดว่า ถึงเวลาแล้วสินะ ทำหน้าที่ของตนซะให้สมบูรณ์ จะได้ไม่กังวล ใจเป็นพระ จะนุ่งห่มสีอะไรก็เป็นพระ อย่ายึดติด หลวงปู่ท่านพูดออกมาทั้งๆ ที่อาจารย์ท่านยังไม่ได้พูดสักคำ อาจารย์เลยตัดสินใจขอหลวงปู่มาท่านสึก หลวงปู่ท่านเลยอนุญาต แล้วสึกให้กับอาจารย์ เพื่อให้ท่านมาทำหน้าที่ที่ควรทำให้สมบูรณ์.
เครดิตข้อมูล : วัตถุมงคล อาจารย์ยกพล (โรจนธมฺโม) สายตรงจากสำนักฯ ประสบการณ์เพียบ